Inzicht

Gisteren ben ik tot een inzicht gekomen. Ik werd altijd traag en lui genoemd. En ik heb dat ook altijd geloofd. 

Maar nu weet ik dat het faalangst is, en daardoor mijn drang naar perfectionisme. En het niet durven beginnen aan een taak, bang om fouten te maken. Ze moeten mij altijd tot in detail uitleggen wat ze bedoelen en dan durf ik er pas aan beginnen. 

Vroeger moest ik pa helpen in de tuin als hij aardappelen aan het rooien was. Ik moest ze sorteren op grootte. Hij had 3 manden, eentje voor kleine, eentje voor grote en eentje voor middengrote aardappelen. Vooral die middelgrote was een probleem want dat is voor interpretatie vatbaar. Soms behoren die tot de kleine en soms tot de grote. En tot hoeveel cm gaat een kleine aardappel en vanaf hoeveel cm mag ik hem beschouwen als groot? Ik heb duidelijke richtlijnen nodig.
Ik mocht niks vragen want dan werd hij lastig, maar als ik een fout maakte, sloeg hij met de steel van de riek op mijn rug.

Ik denk dat mijn faalangst daarvan af komt, en misschien ook de aard van het beestje.

Maar ik ben blij dat ik nu inzie dat ik niet lui of traag ben, ik doe gewoon dingen graag op mijn tempo en daar is niks verkeerd mee. Hoewel onze maatschappij ook ingesteld is op snel-snel.