Astronautendroom

Wederom een heel vreemde droom waarin ik niet eens meespeelde maar enkel toeschouwer was. 

Het speelde zich af in de space shuttle. De astronauten waren op weg terug naar de Aarde en op dat moment was ik toeschouwer op Aarde zelf, in het station van NASA. Van daar uit hoorde ik een noodoproep van een astronaute aan boord. Zij stond op het punt te bevallen en merkte dat er iets ernstig mis is. Ze schreeuwt het uit van de pijn en zegt dat er iets mis is met haar buik. Het volgende beeld dat ik krijg is vanuit de space shuttle zelf, de baby is ter wereld gekomen en is niet helemaal menselijk. In plaats van een mond heeft de baby een bek, daaruit komt een luchtbel en de moeder eet die met afschuw op. 

Dan ben ik weer in het NASA station en ik hoor de astronaute roepen dat de baby niet normaal is, dat ze zo niet op Aarde kunnen landen wegens gevaar voor de mensheid en dat ze geen andere uitweg ziet. Net op het moment dat ze door de dampkring gaan komen, weerklinkt er een harde knal en zien we op de schermen dat de shuttle ontploft is. De astronaute heeft zelf de ontploffing veroorzaakt om het wezen te vernietigen. 

Geen idee waar deze droom vandaan komt hoor, heb nergens op TV astronauten gezien of zo. Waarschijnlijk een te grote verbeeldingskracht want deze droom lijkt me geen betekenis te hebben. 

Oh ja, i.v.m. mijn vorige log: ik ben mijn leven aan het beteren. Ik eet en leef algemeen weer gezonder en dat werpt vruchten af.

Warrige dromen

Tjonge, al dagen na elkaar zulke verwarrende dromen waar mij steeds maar flarden van bij blijven. En ik ben dan telkens zo uitgeput als ik wakker word. 

Het begon donderdag met een droom waarin ik takken tegen mijn slaapkamerraam hoor en zie slaan. Ik zie rode, gele en oranje kleuren en denk: "hè dat is raar, het is toch geen herfst, de lente moet nog beginnen". Als ik dichterbij ga kijken zie ik dat er allemaal vruchtjes in verschillende groeistadia aanhangen. Op het eerste zicht lijken het perziken maar blijkbaar zijn het appels. Er is zelfs een stukje boom waarvan de bloesem nog zichtbaar is. 

De volgende dag ruik ik op klaarlichte dag ineens patchouli. Ik heb zelf niets in huis dat zo kan ruiken en dus was ik wel benieuwd waarom die geur plots voorbijkwam. 

Patchouli is aardend en verwarmend en brengt evenwicht en stabiliteit. Patchoeli heeft speciaal waarde voor dromers en mensen die de neiging hebben hun stoffelijke lichaam te verwaarlozen of die het gevoel hebben dat zij buiten dat lichaam leven. 

Tja, klinkt bekend. Ik drink niet genoeg, doe niet genoeg yoga en en dat merk ik aan allerlei pijnen en kwaaltjes. Ik vind andere dingen telkens belangrijker dan mijn lichaam en maak inderdaad niet genoeg tijd voor lichamelijke verzorging, laat staan verwennerij. 

Afgelopen nacht was ook erg vermoeiend. Na nog geen half uur geslapen te hebben, schrik ik plots weer wakker en zeg ik luidop tegen mijn vriend (die ook wakker geschrokken is) dat ik een spin zie. Het vreemde was dat dit droombeeld bleef hangen, ook al zat ik rechtop in bed met mijn ogen open. Pas na enkele seconden vervaagde het beeld en zag ik terug mijn vertrouwde slaapkamer. 

Ook raar dat ik al zo vlug na het slapengaan droomde, normaal gezien beleef je eerst een diepe, trage slaap vooraleer je in de REM- of droomfase komt. Dat wekt bij mij het vermoeden dat ik te weinig diepe slaap krijg en dat zou het vermoeide gevoel kunnen verklaren.

Daarna viel ik terug in slaap en wederom droomde ik over een boom die nog maar gedeeltelijk in bloei stond. Het waren weeral wit/roze bloesems wat mij aan een appelboom doet denken. De spirituele betekenis ervan zou magie, jeugdigheid, schoonheid en geluk zijn. Of zou ik gewoon heel hard naar de lente verlangen?