banner

banner

zondag 24 mei 2009

Healing bij Fluffy

Het was thans een tijd geleden maar vorige woensdag kreeg Fluffy plots weer een gasaanval. En ditmaal niet ‘s avonds zoals ik gewend was maar net op de middag! ‘s Middags krijgen ze hier hun gedroogde kruiden en normaal gezien zit zij als eerste in de kooi, deze keer niet. Ik vond haar zelfs niet! Ze had zich verstopt in de tunnel wat wijst op pijn. En ja hoor, ik herkende alle symptomen van gas. 
We begonnen onmiddellijk medicijnen toe te dienen maar Lorenzo moest echt vertrekken na enkele uren. Met de stethoscoop hoorde ik een doodse stilte in haar buikje terwijl het anders gezellig borrelt. Ik zette haar in de kooi zodat ze zeker hooi en water dichtbij had. De medicijnen leken niet aan te slaan en ze weigerde zelfs haar druifje, waar ze normaal gesproken dol op is! Ze trok zich terug in haar slaaphok en ik dacht dat ze met rust gelaten wilde worden, de medicijnen hadden misschien ook tijd nodig om aan te slaan. 
Na enkele uren was er nog steeds geen beterschap en ik besloot het slaaphok weg te nemen zodat ik haar beter in de gaten kon houden. Ze sprong zelf uit haar kooi en ging onder de tafel liggen, duidelijk ongemakkelijk. 
Aangezien ik de medicijnen niet zonder hulp kan geven, besloot ik toch maar om haar helende energie te geven. Ik wist niet of het verstandig was omdat ik zelf zo ziek was. Maar ik moest iets doen en legde mijn handen op haar buikje. Ik voelde mijn handen warm worden en begon ook haar buikje te masseren om het gas te laten bewegen. Ineens ging ze lekker languit liggen en er verschenen 2 keuteltjes! Ze voelde zich duidelijk beter! 
Toen Lorenzo thuis kwam, hebben we nogmaals medicatie gegeven en heb ik haar op schoot genomen om weer healing en massage te geven. Ze lag er heerlijk ontspannen bij en begon zelfs maalgeluidjes te maken! Op een gegeven ogenblik voelde ik de gasbellen onder mijn vingers floepen, een teken dat alles weer in beweging kwam. 
Een uur later huppelde ze weer vrolijk rond en wilde ze weer al het lekkers aannemen. Of het de healing geweest is, de medicijnen of een combinatie… ik weet het niet. Ik zag haar alleszins genieten van de healing en dat is ook al wat! 
De oorzaak van gas weet ik niet precies maar ik denk een combinatie van rui en het feit dat ze haar bakje in 1 keer had leeggegeten. Door de opgelikte haren werken de darmen al wat trager en als dan ook nog eens de maag overbelast wordt… Weer wat geleerd voor de toekomst! 
Maar wat mij nog het meest zal bijblijven was het heerlijke gevoel dat de healing mij ook gaf. Ik zag Fluffy ontspannen op mijn schoot liggen en ik weet niet wie van ons 2 daar het meest van genoten heeft :).

vrijdag 1 mei 2009

Update gezondheid en verandering in de toekomst

Het is weer heel lang geleden maar de reden is gekend, ik ben aan het vechten tegen artritis. De cortisone tabletten doen hun werk wel, mijn voeten zijn niet meer dik, mijn ogen zijn beter en zelfs mijn sinussen zijn redelijk open. Maar ik begin nu ook de bijwerkingen te voelen zoals veranderingen in de hormonen. 
Sinds begin mei ben ik de medicatie aan het afbouwen en dat voel ik. De pijn wordt erger, ik krijg steken en lang rechtstaan wordt moeilijker. Ook zien mijn enkels er bont en blauw uit en zijn mijn voeten heel knokig geworden, zelfs in die mate dat mijn enkels nu tegen mijn schoenen schuren. Donderdag 28 mei moet ik terug naar de reumatoloog en dan kom ik hopelijk te weten welke vorm het is en of ik er van zal genezen of niet. Ook hoop ik dat ik de pillen nu achterwege mag laten. 

Maar tegelijk is er ook goed nieuws: mijn boek verkoopt beter dan ik ooit had verwacht dus daar ben ik héél blij om. Ook word ik gevraagd voor lezingen en mensen hebben steun aan mijn mails. Ik heb het gevoel dat ik eindelijk mijn roeping gevonden heb.

Dit gezegd zijnde heb ik nog een bericht: ik stop met drummen. Het zat er waarschijnlijk al een tijdje aan te komen, alleen durfde ik de knoop niet doorhakken. Er rekenden namelijk zoveel mensen op mij. Maar die ziekte was een wake up call en ik kon niet langer doorgaan zoals ik bezig was.
Toch was het geen makkelijke beslissing, net dit jaar drumde ik immers al de helft van mijn leven. En het is best wel heftig om zo een groot stuk van je leven op te geven. Maar de motivatie ontbrak al enkele jaren. Misschien omdat ik gegroeid ben als mens, omdat ik mijn roeping gevonden heb, door de pijn of de combinatie van deze factoren… ik weet het niet precies. Feit is dat ik de laatste jaren met constante pijn (rug en benen) heb gespeeld en mij al lang afvroeg of het dit wel allemaal waard was. Bovendien was het slopend voor mijn gezondheid want voor en na een optreden moest ik nog alle dieren verzorgen en ‘s morgens was ik ook weer vroeg uit de veren om opnieuw voor hen te zorgen. Dat maakte dat ik slechts enkele uurtjes slaap kreeg en dat na zo een inspanning… 
Ook het feit dat ik mijn dieren moest opsluiten voor lange tijd, hen moest missen… het werd me allemaal te zwaar. Ik heb eindelijk mijn gevoel gevolgd want dit heb ik heel lang genegeerd omdat ik aan anderen dacht en niet aan mezelf. Hopelijk betekent deze beslissing ook dat ik nu minder last ga hebben van gezondheidsproblemen.