Hamsterdroom

Amai, dit was een fijne droom! Kan ook niet anders als het over een berg hamsters gaat! 

De droom begon met gepiep dat ergens vandaan kwam. Op dat ogenblik was ik bij mijn ouders thuis in mijn broers werkhokje. Daar stond een dunabak vol met een 10-tal hamsters, enkele volwassen exemplaren en enkele jonkies van hoogstens een paar weken oud. Ze hadden alle kleuren: zwart, wit, oranje, bont, gevlekt, met witband en ga zo maar door. En ze waren allemaal even tam en knuffelig. Ineens hoor ik nog klaaglijk piepen dat uit een andere hoek komt. Er was er eentje ontsnapt dus die zette ik vlug terug bij de anderen. Maar omdat ik weet dat hamsters solitaire dieren zijn en alle geslachten door elkaar zaten, haastte ik me om ze allemaal apart te huisvesten. Eentje leek immers al hoogzwanger. 

Toen ik naar boven ging om reservekooien te zoeken, was ik plots in mijn eigen huis, op de kamer waar ik de kooien heb staan. In het echte leven heb ik ook nog reservekooien want je weet maar nooit. Ik zocht me suf naar oplossingen want ik heb maar 2 traliehamsterkooien, kleintjes dan ook nog; en verder nog 2 dunabakken waarvan eentje de rooster moet aangepast worden. Dan vond ik ook nog 2 curverbakken die in noodgeval kunnen dienen en voor de rest zijn het niets anders dan konijnen/caviakooien met veel te grote tralieafstand. Dus ook daar een oplossing voor aan het zoeken… en toen was de droom afgelopen. 

Ik vond geen verklaring in droomboeken maar wel eentje in Luisteren naar Dieren – werkboek. De sleutelwoorden zijn voorbereiding, organisatie en nieuwsgierigheid. Hamstermensen zijn eenlingen en lijken van het ene creatieve project naar het andere te gaan. Er is voortdurend activiteit en verandering. Niet alle projecten werken maar de aantallen werken in hun voordeel. 

Tja, ben niet zeker wat ik hiermee moet aanvangen. Dat ik met veel dingen tegelijk bezig ben klopt als een bus, dat ik een eenzaat ben ook. Misschien is het gewoon een bevestiging dat ik toch op de goede weg ben. Want de laatste tijd had ik mijn twijfels omdat ik de indruk had dat ik met zovele dingen tegelijk bezig ben dat ik niets tot een goed einde leek te brengen. Organisatie is niet mijn sterkste troef, misschien moet ik daar aan gaan werken.

Dankbaar

Dat is het enige woord waarmee ik kan formuleren wat ik nu voel. De lezers die de weblog volgen weten dat wij heel wat pech hebben gehad en dat we het financieel niet al te breed hebben. Daarom ben ik ook werkelijk dankbaar dat er mensen zijn die aan ons denken en die ons willen helpen in tijden van nood. Vroeger schaamde ik mij een beetje daarvoor maar ik besef nu dat dit nergens voor nodig is. 

Zo heb ik de laatste tijd al veel kleren gekregen die nog zo goed als nieuw zijn, kookpotten en -pannen en we verwachten nog nieuwe overgordijnen en een bankstel, allemaal gratis. Het zijn uitgaven die we nu met een gerust hart niet hoeven te doen en op die manier kunnen we doorsparen voor andere dringende dingen. 

Want met een eigen huis (waarvoor ik ook dankbaar ben) zijn er ook altijd kosten: zo is onze lavabo stuk, het terrasdak nog steeds lek, de gevel vertoont barsten… 

Maar alles op zijn tijd, ik geloof dat mijn beschermengel er wel voor zorgt dat alles op zijn pootjes terecht komt. Voor de rest niet zo heel veel nieuws. Ik ben begonnen met de 2de module van hondengedrag en hoewel het héél interessant is, denk ik ook dat het héél moeilijk zal worden. 

Mijn boek maakt ook vorderingen (dat werd tijd) en ik heb weer wat tijd om bij te lezen (ben 3 boeken tegelijk bezig waaronder healing voor dieren). En dan kan ik nu ook melden dat er eindelijk grote vorderingen zijn wat betreft de update van de spirituele site! Ik hoop ze tegen eind januari af te hebben, indien er niets tussenkomt natuurlijk ;-).

Afscheid van kat

Nee, niet mijn kat maar laat me bij het begin beginnen. De afgelopen dagen verschijnt er zoveel slecht nieuws rondom ons waardoor ik extra dankbaar ben dat ik zulke dingen niet meemaak. (ik zal maar hout vasthouden, afkloppen enz.). Vele kennissen hebben een dierbare verloren of het nieuws gekregen dat dit binnenkort zal gebeuren. Mijn moeders poes is weggelopen en zo ook de hond van de achterburen. Vreselijk als je je maatje van jaren moet verliezen. 

Maar wat met het meest getroffen heeft – en dit is omdat ik er zo nauw bij betrokken was - was het feit dat hier net aan ons huis een poes overreden is. Ik hoorde een auto ineens heel hard en lang remmen, keek aan het raam en zag een auto ook weer wegscheuren. Toen zag ik een zwart-witte kat strompelen, het was verschrikkelijk. Zijn voorlijf liep nog terwijl zijn achterlijf afwisselend naar rechts en links om klapte . Ik ging vlug de vervoersbox van de konijnen halen terwijl mijn vriend hem probeerde te vangen. Natuurlijk was hij bang en hij verstopte zich onder de trap van het appartement hier tegenover. Heel voorzichtig in de box geduwd want hij blies fel en de dierenarts gebeld. Zij zei dat we de politie moesten verwittigen en die stuurden op hun beurt ‘zwerfkat in nood’. Ik had hem in de hal gezet en ging regelmatig kijken (wat duurt wachten dan lang!) en af en toe hoorde ik hem klaaglijk miauwen. En plots niets meer. Blijkbaar was hij heel ernstig gewond want er kwam bloed uit zijn bekje. Ik was er kapot van en heb echt zitten huilen. Ik wou zo graag dat hij zou genezen, wat moet het arme katje pijn hebben gehad. En wie weet zit er nu ergens een gezin vruchteloos te wachten… Hij zag er toch weldoorvoed uit. 

Ik hoop alleen maar dat ik het juiste gedaan heb door hem hier rustig in een box alleen te laten sterven, katten zijn toch graag alleen dan dacht ik. Hij lag er heel vredig bij, lekker opgerold. Nu is hij tenminste in een warm huis gestorven omringd door mensen die de beste bedoelingen hadden. Ik heb hem aangemeld bij Binnenbeest ( http://www.binnenbeest.be/ ) en Bello ( http://www.bello-vzw.net/ ), zo kunnen de eventuele baasjes toch iets te weten komen. 

Maar het heeft me zo aangegrepen, ik was kwaad en verdrietig tegelijkertijd. Kwaad op de bestuurder die zomaar doorgereden is en verdrietig omwille van de kat, de eventuele eigenaars en de onverschilligheid van sommige buren. Ze stonden bijna allemaal voor hun raam maar staken geen vinger uit. Je moet weten dat mijn vriend heel allergisch is voor katten en toch probeerde hij hem te redden. Op zo een moment mag je niet aan jezelf denken en doe je toch alles om zo een beestje te redden, niet? 

Ik weet niet welke les ik hieruit moet leren, misschien dat je niet ieder dier kan redden. Misschien ook dat ik het mij niet zo hard mag aantrekken en gewoon door moet gaan met mijn leven, dieren zouden het ook zo doen. Maar ja, ik kan het niet helpen dat ik wat complexer in mekaar zit. Alles ging zo snel, ik heb nog niet eens fatsoenlijk afscheid kunnen nemen van je. Hopelijk weet je dat we het beste met je voor hadden. Rust zacht lieve kat en speel maar fijn op de regenboogbrug. Hopelijk heb je daar veel vriendjes, ik had je heel graag een leven gegund maar blijkbaar had iemand andere plannen met jou. 

Volgens het boek ‘Luisteren naar dieren’ brengen katten magie, mysterie en vaardigheden bij het succesvol najagen van je doelen in het leven, maar ik vermoed dat het geldt voor levende katten… Voor wat betreft de kleuren: zwart staat voor mystiek, magie en nieuwe geboorte; een kleur van rustige kracht en bescherming. Wit betekent gewoonlijk een weerspiegeling van een sterke spirituele boodschap en de waarschuwing dat je voorzichtig moet zijn en niet met energie moet strooien. Maar nogmaals: ik weet niet eens of hier een boodschap achter schuilt…