Droom over Shiny en natuurfoto's

De afgelopen weken heb ik veel over Shiny gedroomd. Het begon eigenlijk al 2 dagen voor haar dood toen ik haar moeilijke ademhaling opmerkte. Die nacht droomde ik dat ik haar express pijn deed omdat ze mij zou verlaten. Ik voelde me zo schuldig na deze droom want ik zou geen enkel diertje ooit pijn kunnen doen. De volgende dag vertelde ik haar over deze droom, mijn schuldgevoel en mijn angst dat ze zou sterven. Het was meteen de laatste keer dat ik haar levend heb vastgehouden :(. 

Wat was ik blij dat ik die avond nog heel laat ben opgebleven om haar te knuffelen. Zoals je in de vorige log hebt kunnen lezen, heb ik niet echt afscheid van Shiny kunnen nemen en ik denk dat ik dit in mijn dromen aan het doen ben. Uiteraard weet ik dat ze altijd bij me zal zijn maar ik moet haar kunnen loslaten. 

De laatste weken heb ik heel regelmatig over Shiny gedroomd en telkens dook ze levend en wel op met haar lieve snoet en geluidjes die haar typeerden. Gisteren echter droomde ik dat ik haar koude lichaampje uit de kooi moest halen en het volgende beeld was dat ik haar assen naar huis bracht. 

Ik ben eerlijk gezegd wel benieuwd hoe dit gaat verlopen want het is de eerste keer dat ik bewust bezig ben met het verwerken op spiritueel niveau. Ik ben ook benieuwd of ik nog meer tekenen zal krijgen, eventueel ook over een nieuwe hamster. Maar misschien wil ik het te hard waardoor het helemaal niet gebeurt. Ik laat het op me af komen en zie wel wat er komt. 

Verder heb ik nog enkele mooie foto’s kunnen maken waar ik zelf verbaasd over ben.

En weer een sprinkhaan die me komt vertellen over de sprong die ik binnenkort zal maken. Er staat een groots project op stapel, zou het dit zijn? Hopelijk kan ik er gauw meer over vertellen!

Afscheid van Shiny

Op zaterdag 6 september is Shiny vrij onverwacht naar de regenboogbrug vertrokken :(. De laatste tijd zag ik wel dat ze ouder aan het worden was, ze sliep erg veel en lang maar zo snel had ik het niet zien aankomen.

Tot de avond ervoor is ze nog steeds vrijwillig uit haar kooi gekomen, heeft ze in de ren gespeeld, zelfs nog losgelopen op de grond en dat ging nog met een hoge snelheid. De 2 laatste dagen zag ik wel haar ademhaling zwaarder en moeizamer worden.

Toen ik die bewuste morgen zag dat haar favoriete hapje (Olvarit) bijna onaangeroerd was, wist ik dat er iets mis was. Ze kwam nog op om te hamsteren maar haar oogjes en oortjes gaven aan dat ze zich niet goed voelde, ze wankelde ook wat en ging weer slapen.

Enkele uren later was ze op weg naar haar toiletje en daar is ze gewoon ineengezakt, waarschijnlijk een hartaanval of een tumor die haar fataal geworden is. Ze lag in een wandelhouding en haar oortjes stonden nog mooi recht. Volgens mij wist ze zelf niet eens dat haar einde nabij was.

Dat is een troost voor mij, ze heeft absoluut niet geleden of gesukkeld, is geen enkele dag in haar leven ziek geweest en tot het laatste moment was ze nog erg bij de pinken.

Maar het besef dat ik nu haar mooie glanzende vachtje nooit meer zal kunnen zien, ruiken en voelen doet pijn. Ik mis haar verschrikkelijk en het is misschien niet eerlijk tegenover de andere hamsters die ik al gehad heb, maar ik vond haar de allermooiste. 

Ze ontpopte zich van schrikachtige hamster tot lief, aanhankelijk en altijd even vrolijk. En al haar unieke eigenschappen zal ik nooit vergeten. Ze heeft me zoveel mooie herinneringen gegeven. 

Hoe we haar uit de schoen moesten trekken in de winkel want ze wou per se blijven slapen. Hier kreeg je haar ook met geen kanonschot wakker als ze vast sliep. Het veelvuldige uitrekken en geeuwen na het wakker worden. Het lieve geluidje dat ze bijna dagelijks maakte en haar de bijnaam "squeaky toy" opleverde. Haar aparte gevlekte oortjes en hoe die alle kanten opdraaiden als ze alert was. Haar smekende blik met die priemende oogjes en lieve neusje als ze uit de kooi wilde. Hoe ze al haar speelgoed als obstakels zag en er rond liep i.p.v. ermee speelde. Enkel met loopwielen, -ballen en huisjes met 2 verdiepingen kon je haar een plezier doen. Hoe haar buis, washand, en trappetjes het iedere dag moesten ontgelden bij het ontwaken. Ze haalde zelfs de trap van de eerste verdieping op! De term "knaagvast plastic" betekende niets voor haar, overal heeft ze knaagsporen achtergelaten. Zelfs op haar eigen vacht want ze had regelmatig korstjes door tegen die knaagsporen te slapen. Toen ik op een dag het dak van haar huisje door de kooi zag wandelen liet ze me denken aan een schildpad, ze was te groot geworden voor het huisje. 

De laatste maanden van haar leven is ze nog ca. 30g bijgekomen tot ze 137g woog, zelfs na haar dood woog ze nog 134g. Dat kan op een inwendige tumor of vocht vasthouden wijzen. 

Shiny is exact 2 jaar en 1 maand bij ons geweest en is ongeveer 2 jaar en 3 maanden geworden. 

Ik mis je nu al lieve meid :(, de knuffels en kusjes op je kopje, jouw kleine handjes op mijn hand. Maar je bent in goed gezelschap op de regenboogbrug. Geef een knuffel aan de andere drie en ik weet dat je op mij wacht, ooit zullen we elkaar weer zien.