Afgelopen nacht zag ik mijn lieve hoempie weer. Ze lag als baby in mijn linkerarm, haar hoofdje links en kontje rechts. Ik zag haar wondermooi en lief mondje een beetje murmelen. Daar was ik altijd zo dol op als ze sliep, ik kon er uren naar kijken. Ik aaide haar hoofde en oortjes met mijn rechterhand en ook van haar buikje kon ik natuurlijk niet afblijven. Zucht, wat was ze toch een heerlijk knuffelmeisje... Ik ben blij dat ik haar in mijn dromen nog kan voelen. Mijn lieverdje, dank je om nog steeds zo dicht bij me te zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten