Vandaag is het 3 weken geleden dat Snowy overleden is. En ik wil hem al zo lang terug zien en voelen in mijn dromen. Afgelopen nacht was het zo ver, mijn lief manneke was er weer :).
Het was thans niet zo een geweldige droom. Hij lag op mijn schoot als een "broodje", met de pootjes onder zich in gevouwen. Zijn kontje onder mijn linkerhand en hoofdje onder mijn rechter. Ik zat op de zetel, de 3-zit.
Hij werd wakker en wilde van schoot af dus ik zette hem op de grond.
Daar begon hij plots naar adem te happen en in paniek sprong hij in de kooi van Fluffy. Ik wilde hem helpen, maar hij hoestte een keer fel en het was voorbij, hij ademde weer normaal.
Was het in het echte leven ook zo maar gegaan...
Maar toch ben ik blij dat ik hem weer heb kunnen zien en voelen.
Dank je wel lieve mooie wattebol :). Love you baby boy, always and forever...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten