Voorgevoel

Tjonge, tjonge, voor één keer wilde ik dat mijn voorgevoel niet klopte. Hoewel, misschien heeft het me ook wel geholpen in de situatie. Ik zal bij het begin beginnen.

Mijn werkweek begint altijd op woensdag en ik had al vanaf ‘s morgens een vreselijke knot in mijn maag, ik voelde me doodnerveus. Ik begreep niet meteen waarom en probeerde mezelf wijs te maken dat het te maken had met bepaalde papieren voor mijn werk die nog niet in orde waren.

Toen ik op mijn werk aankwam wist ik het! De bazin riep mij dadelijk op het appèl en haar letterlijke woorden waren:"ben je hier om te werken of jezelf te laten buitenwerken?". Vanzelfsprekend kwam ik volledig uit de lucht vallen en ik vroeg uitleg. Bleek dat één van mijn collega’s achter mijn rug was gaan klikken en het kwam erop neer dat ik traag, lui enz. was.

Als er 2 dingen zijn, die ik niet kan verdragen is het achterbaks gedoe en dan ook nog eens leugens vertellen! En voor de eerste keer in mijn leven, bereikte ik het kookpunt van woede in 1 seconde tijd! Met grote stemverheffing (zeg maar gerust schreeuwen, ze hebben mij tot op de gang gehoord) begon ik mezelf te verdedigen en de waarheid te vertellen, niet alleen over mij maar ook over die collega. En ik zei erbij dat als ze niet tevreden was, ze mij maar moest ontslaan en liefst zo vlug mogelijk zodat ik op zoek kan naar ander werk.

Opeens werd mijn bazin heel kalm, beweerde dat ik alles zo persoonlijk nam enz. Duh ! Ze staat mij effe persoonlijk te beledigen en onterecht te beschuldigen. Ze zei ook nog dat zij zelf heel direct was en dat het ook weer zo vergeten is. Tja, misschien wel bij haar maar zo zit ik niet in elkaar, ik vergeet en vergeef NOOIT! Alles wat iedereen mij ooit heeft aangedaan is netjes opgeslagen in mijn geheugen zodat hetzelfde mij niet nog eens zal overkomen.

Later die avond belde mijn vriend naar de bazin die toegaf dat ze wel wat grof geweest was, plots had mijn collega haar verhaal ook veranderd…

Maar… te laat! Ik heb meteen het besluit genomen om verder te solliciteren, ik blijf niet op een plaats waar ze mij niet naar waarde kunnen schatten, daar ben ik te goed voor. Ik ben wel geschrokken van mezelf (en blijkbaar ik niet alleen), ik heb nog nooit zo geschreeuwd tegen een baas (of tegen iemand eigenlijk) maar dit heb ik dan ook nog nooit meegemaakt. Aan al mijn vorige jobs heb ik vriendschappen overgehouden.

Die avond en de dag daarna kreeg ik gelukkig ook de steun van enkele totemdieren. Op de parking van mijn werk (die trouwens bijna verdwenen is dankzij werken) zaten 2 wilde eenden, een mannetje en vrouwtje. Toch een vreemde plaats om zomaar op een opgebroken parking te liggen. Mensen met een eend als totem voelen zich niet op hun gemak bij de meeste mensen in hun leven. Meestal voelen ze zich het best tussen zielsverwanten en eenden kunnen aangeven dat we daar een kans toe krijgen. We moeten terugkeren naar die delen van onszelf of activiteiten waar we ons goed in voelen. Klopt als een bus maar wil dit nu zeggen dat ik ander werk moet zoeken of moet ik diep in mezelf naar dat gevoel zoeken?

Mijn volgende ontmoeting was met een bruine rat. Zij zat in ons compostvat en probeerde tevergeefs omhoog te klimmen. Zoals je in onderstaand filmpje kan zien, heeft ze zelfs gepresteerd het deksel van het vat te duwen/wroeten.

De uitleg over ratten is een beetje tegenstrijdig. "Ben je te gedreven? Of net niet genoeg? Zou je agressiever in het nastreven van je doelen moeten zijn? Je wordt wellicht rustelozer en je zou geslepener moeten zijn in wat je ook onderneemt. Pak je de plagen in je leven onvoldoende aan? Zou je je beter moeten aanpassen?"

Dit vind ik heel verwarrend, het kan immers 2 kanten uit, misschien moet ik me meer aanpassen op het werk, misschien moet ik agressiever zijn en niet over me laten lopen.

Ik probeer op mijn gevoel af te gaan en mijn gevoel zegt dat ik daar niet thuishoor en dat er mij iets beter te wachten staat. Maar zolang ik geen andere job vind, moet ik doordoen om financiële redenen. Per slot van rekening wil ik sparen om mijn cursussen gedragstraining te kunnen betalen.

Ik zei gisteren nog tegen mijn vriendin dat ik me zo verdoofd voel de laatste tijd, alsof niks me nog kan raken of schelen maar of dat een goede ontwikkeling is, weet ik niet.

Oh ja, voor ik het vergeet: het filmpje van de rat.

Droom: winter op de kerstmarkt

Tjonge, wat was dit een vreemde droom. Sowieso is dit een nacht geweest van heel actieve dromen maar alleen deze kan ik me nog herinneren.

Mijn vriendin en ik gingen naar de kerstmarkt in Duitsland. Het was er sprookjesachtig mooi en we genoten met volle teugen. Om er te geraken moesten we 3 grote pleinen oversteken en ondertussen begon het harder te sneeuwen. Toch deerde de sneeuw ons niet, we vonden het prachtig. We hadden een klein karretje bij om al onze aankopen op te leggen, blijkbaar waren we van plan de winkels leeg te kopen. Soms zijn dromen toch niet helemaal bedrog .

Aangekomen op de kerstmarkt gaven we onze ogen de kost, het was er zo mooi maar wat mij vooral opviel: rustig! Geen lawaai, joelende kinderen enz. Gewoon wat keuvelende mensen en het gekraak van sneeuw onder onze voeten.

Op een bepaald moment komen we bij een stand waar allemaal levende vogels in een kerstlandschap zitten. Mijn vriendin genoot natuurlijk met volle teugen en nieuwsgierig als ik ben, wil ik dit eens van dichtbij gaan bekijken. Voor die stand zat een hond de boel te bewaken, het was een Basenji. Voor diegenen die niet weten welk ras dit is, zie plaatje aan het einde van dit verhaal.  

Die Basenji begint plots vervaarlijk te grommen als ik te dichtbij kom en als ik mij omdraai en wil wegwandelen, trekt hij plots aan de zak met inkopen. De eigenaresse zei dat dit eigen was aan het ras. Klopt niet want normaal gezien zijn ze net heel lief, enkel wat moeilijk af te richten.

Naarmate de kerstmarkt op zijn einde liep, viel er ook minder sneeuw, toen werd ik wakker.

Geen idee wat de betekenis van deze droom is, sneeuw kan staan voor een nieuw en schoon begin. Zowel in mijn leven als dat van mijn vriendin vinden grote veranderingen plaats, wie weet?

Waarschijnlijk staat de hond voor iemand die ik ken en achterbakse dingen doet. Waarom dan juist een Basenji, tja, ik zie deze honden zooo graag. Ze blaffen niet, hebben geen typische hondengeur en wassen zich zoals een kat. Vandaar dus ook moeilijk af te richten, het zijn de katten onder de honden. Oh ja, hier is het plaatje:

Bron: http://www.dogflu.ca

Kleine update

Hè hè, weeral een week verstreken dus tijd voor een berichtje, hoewel ik niet zoveel nieuws heb.

De tweede werkweek zit erop en ik begin me al goed thuis te voelen. Het helpt ook dat ik afga op mijn gevoel, dat heeft me tot nu toe nog niet in de steek gelaten. 

Verder heeft Fluffy haar zelfvertrouwen weer volledig terug! Ze springt naar de keuken met groot gemak en ook Snowy’s kooi (waar ze ooit ook is gestruikeld) is niet meer veilig.

Ik ben natuurlijk blij met deze evolutie, ook het eten gaat al wat beter.

Toch valt het mij op dat ze me missen (of wil ik dit gewoon graag zien?) want ze zijn veel aanhankelijker dan gewoonlijk. Zelfs Shiny wordt spontaan wakker zodra ze mijn stem hoort.

De andere diertjes zoals de musjes, merels en meesjes zijn nog altijd volop aanwezig en ook onderweg word ik nog steeds vergezeld door kraaien, kauwen en eksters. Fijn gevoel, nooit alleen zijn :).

Update allerlei

Iemand wees me erop dat mijn weblog niet meer aangevuld was sinds 1 mei dus bij deze een nieuw bericht. En laat ik er dan maar meteen een lang van maken. 

Sinds 3 mei ben ik dus eindelijk weer aan het werk, de 1ste dag was wat onwennig maar de 2de ging al veel beter en al bij al viel mijn eerste werkweek heel goed mee. Het is voor ons allemaal wat wennen, ook voor de nijntjes, die weigeren plots groenten te eten omdat ik ze niet maak en ze die later krijgen dan gewoonlijk. Als ik thuiskom, storten ze zich toch ineens op de schotel. Mettertijd zal alles wel loslopen, het is natuurlijk een hele aanpassing voor hen.

Van nijntjes gesproken, Fluffy durfde weer niet meer naar de keuken en na wekenlang vruchteloos trainen met voedselbeloningen heb ik het over een andere boeg gegooid. Ik had al begrepen dat ze – letterlijk – drempelvrees had. Naar de keuken is een opstapje, ooit is ze daar gestruikeld en Fluffy’s zelfvertrouwen is dan eensklaps weg. Dus heb ik gewoon haar favoriete speeldoos – die trouwens even hoog is als de drempel – ervoor gezet en madam sprint buiten alsof het niks is! Klinkt misschien onnozel maar ik was zo ontroerd daardoor, ik weet wat een enorme boost dat moet geweest zijn voor haar zelfvertrouwen.

En ook de vogels zijn weer paraat in mijn leven, ik bevind me regelmatig in het gezelschap van kraaien en kauwen. Kraaien zijn symbolen van scheppingsvermogen en spirituele kracht. 

De kool- en pimpelmeesjes aan het vetbolletje hebben plaats geruimd voor mussen en merels. Vooral deze laatsten vallen fel op omdat het er veel zijn en ze eigenlijk niet bij de vetbol kunnen, toch doen ze het. Als een merel in je leven is verschenen, staan je verrassingen te wachten, evenals een nieuw begrip van hoe de krachten der natuur werkzaam zijn in je leven. 

Tot slot zagen we al 3 dagen na elkaar een piepklein muisje in huis zitten, het beestje was nog geen 2 cm lang! Telkens zetten we het gewoon buiten in de hoop dat het mama muis nog zou vinden maar iedere dag was hij weer terug. Hij liep ook helemaal niet bang weg, je kon hem zo oppakken! Dus de 3de dag heb ik hem dan toch maar 1 km verderop uitgezet, ik heb thans het wrange gevoel dat hij het niet gaat overleven maar ik wil nu eenmaal geen ziekteverwekkers in de buurt van mijn dieren hebben. Het verschijnen van een muis gaat altijd gepaard met lessen in verband met aandacht. Je kan grote dingen bereiken door oog te hebben voor kleine dingen en details.

Dan wil ik hier nog 1 ding neerzetten: mijn zonneallergie of tenminste het uitblijven ervan. Afkloppen, hout vasthouden en zomeer maar we zijn afgelopen maandag naar Planckendael geweest, ik heb de hele dag in de zon gelopen en tot nu toe: niets! Ik zal niet te vroeg victorie kraaien, echt heel warm is het nog niet geweest maar ik ben wel al volop homeopathie aan het nemen en smeer me natuurlijk goed in met een speciale zonnecrème. En ik probeer elke dag wel minstens een uur buiten te zijn zodat mijn huid kan wennen. Laten we hopen dat dit zo mag blijven enne… 

Planckendael was mooi !!! Verslag en foto’s vind je hier terug: www.beessies.co.nr

Alweer tekens in de natuur

Ook al zou de natuur geen tekens geven, ze blijft zo mooi!

Ik kan het nog steeds niet geloven hoe ‘tam’ de kool- en pimpelmeesjes wel zijn!

Ik stond wederom buiten te strijken en terwijl ik er sta, komen ze aan de vetbol eten. Dat vraagt natuurlijk om een cameramoment.

En terwijl ik het filmpje aan het bewerken was viel me iets op: de ene mees voert de andere, zo lief! Kijk maar:

Wat me ook opviel, is het aantal klaprozen dat ik zie. Ook op het einde van onze inrit staat er weer eentje, niet ver van die lila bloem af waar ik het in een vorige log over had.

En bij ons optreden van afgelopen zaterdag (was buiten met zo een goed weer), vloog er plots een groot insect onder de tent. Nu moet je weten dat ik het echt niet op insecten begrepen heb maar toen hij tegen de lichten vloog, vond ik dat toch erg. Na het optreden bij het opruimen, zag ik dat hij nog leefde maar hij lag wel op zijn rug te spartelen. Gelukkig was onze bassist zo vriendelijk om hem op te pakken en tussen de planten te zetten. Hij zei dat dit een meikever was en het is de eerste keer dat ik eentje zie, wat is die groot seg!

Kevers in het algemeen duiden op een metamorfoseproces waar ik wellicht middenin zit. 

Ik denk dat dit wel kan kloppen, ik weet eindelijk welke richting ik uit wil in mijn leven en… ik begin donderdag te werken! Ik heb eindelijk een baan gevonden en het lijkt me nog een hele leuke ook.

Sowieso had ik een goed gevoel bij het gesprek en ook de bazin gaat altijd op haar gevoel af. Ik kijk er naar uit en tegelijk ben ik zenuwachtig.